سرنوشت پژاک بعد از پ.ک.ک، موضوع داغ و جدید درون تشکیلاتی این روزهای این گروهک تروریستی می‌باشد می باشد.

پژاک بار دیگر اعضای باقیمانده‌ خود را در مقرّ اصلی این فرقه در قندیل جمع می‌کند و جلسات و نشست‌ها معمولاً از فرمول‌های تکراری و فرقه‌ای که بر اساس تراوشات فکری عبدالله اوجالان (سرکرده‌ی زندانی این فرقه در جزیره‌ی امرالی) شروع و تا پایان جلسات تکرار می‌شود.
گروهک تروریستی پژاک در سال جدید و در فصل بهار قصد بیداری از خواب زمستانی را ندارد، چراکه پ‌.ک‌.ک در جریان پروسه‌ی آتش‌بس، عقب‌نشینی و نهایتاً خلع سلاح شدن قرار دارد و این موضوع از همان ابتدای پروسه که چند ماه قبل شروع شده، کاملاً فکر اعضا و حتی سرکردگان پژاک را به خود مشغول کرده است.
پژاک که از همان ابتدای تأسیس خود را آلترناتیو دیگر احزاب و گروههای سیاسی در ایران معرفی کرده است، حال باید بدنبال آلترناتیوی برای خود باشد، چون با اتمام پروسه‌ مذکور(پروسه‌ موسوم به امرالی) و خلع سلاح شدن پ‌ک‌ک، این فرقه در شرایط بی‌پناه و بی‌خانمان در ارتفاعات و دره‌های قندیل باقی خواهد ماند. فضای محیط کنونی در پژاک و روحیه‌ی اعضای آن، کاملاً ناپایدار و مملو از شک و تردید است. چراکه اعضای این فرقه هنوز هم قادر به یافتن جوال سؤال ریشه‌ای خود نیستند. اعضای این فرقه و حتی سرکردگان آن هنوز هم نمی‌دانند که بعد از پ‌ک‌ک چکار باید بکنند؟ از کجا و چگونه حمایت و تغذیه شوند؟
بسیاری از اعضای این فرقه همین که فهمیدند ابزار دست اعضای ترکیه‌ای پ.‌ک.‌ک شده‌اند و پژاک نیز تنها بدین منظور تأسیس شده تا در راستای خدمت به آنها تلاش کند تا آنها به آرزوها و اهداف شخصی و گروهی خود برسند، از این فرقه جدا و بدنبال سرنوشت خود رفتند. اما برخی از این اعضا هنوز هم تحت تأثیر ترفندهای ایدئولوژیک پ.‌ک.‌ک، به رسالت بیگاری و خوش‌خدمتی خود ادامه می‌دهند. حالا هم که بحث خلع سلاح پ.‌ک‌.ک بحث داغ رسانه‌ها و اعضای این فرقه‌ها شده، اعضای و سرکردگان پژاک هم هرکدام بدنبال راهی برای نجات از این وضعیت هستند.
پژاک یا باید با تمام قوا تلاش کند که پروسه‌ صلح و آشتی در ترکیه به نتیجه نرسد، یا اینکه بدنبال یافتن آلترناتیوی باشد که بدون پ‌.ک‌.ک به ادامه‌ی زندگی کوه‌نشینی خود ادامه دهد، که البته این مورد تاحدودی غیرممکن است، چراکه پژاک هرچه دارد از پ‌ک‌ک دارد و پژاک بدون پ.‌ک‌.ک هیچ معنا و مفهومی ندارد. البته راههای دیگری همچون بازگشت به زندگی عادی در جامعه، اردوگاه‌نشینی در مناطق تحت امر حکومت اقلیم و یا ملحق شدن به دیگر احزاب و گروههای اردوگاه‌نشین است که آنها هم از خیلی وقت قبل اعلام کرده‌اند که نه تنها به آنها اجازه نخواهند داد در اردوگاه‌های آنها به زندگی یکجانشینی ادامه دهند، بلکه انتقام ترور غیرنظامیان را نیز از آنها خواهند گرفت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: