خانه | پست الکترونیک | آرشیو

صدایی دیگر = ده نگێکی جیاواز

تماس بانویسنده ازطریق ایمیل:tarikeredemokrat@yahoo.com


شانوی یه کگرتنه وه بینه ره کانی

آیا اینها هم مردم را ... فرض کردند؟تا کی نمیخواهند بدانند که دیگر جایگاهی ندارند؟!

ناشناس:دوای هه را و هاوار و داد و ئاهـ و ناله و بانگه وازی دایکی شه هیدان و خه لکی دلسوز و نیشتمانپه روه ر و ئه ندامان و دوستان و لایه نگران و زوریک له کادر و پیشمه رگه کانی هه ر دوو لایه نی حیزبی دیموکرات...، گوشاریک درووست بوو که ریبه ریی هه ر دوو لایه نی ناچار به وه کرد وا نیشان بده ن که خوازیاریی چاره سه ر کردنی کیشه کانن و هه ول بو یه کریزی و یه کگرتنه وه ده ده ن، بو ئه و مه به سته شانوگه رییه کیان برده سه ر په رده ی میدیاکان که ته نیا بو خویان جه زاب بوو و خه لکی دیکه ی تووره کرد.
له و شانوگه رییه دا وانیشان درا که گوایه ئه وان به مه به ستی دانوستان بو چاره سه ری کیشه کانی نیوانیان کوده بنه وه ، که چی سه رچاوه ی ئاشکرا له هه ردوو لا پیی راگه یاندین ، هیچ جوره باسیک له سه ر یه کگرتنه وه یان یه کریزیی نه هاتوه ته ئاراوه و ته نیا چای خوراوه ته وه و میوه خوراوه و به ریش ئه و خه لکه پیکه نیون..
دیاره ئیمه پیشتر ئاماژه مان پیکردووه که هیچکام له لایه نه کان خوازیاری حیزبیکی یه کگرتوو نین، بوچی؟
روونه ، له به ر ئه وه ی له هه ردوو لا ریبه رییه کی لاواز، بی ته دبیر و نالایه ق هه یه که نه ته نیا متمانه ی به خوی وه کوو ریبه ریک نیه ، به لکوو سوور سوور ده زانی به یه کریزی حیزب، حیزب به هیز ده بی و ئه ویش ئیدی له ریبه ریی حیزب دا جیگای نابیته وه، یان ئه و هه موو ریبه رییه له هه ردوو لا دروست کراوه ، ئه و هه موو کادره درووست کراوه ، ئه و هه موو به لینه دراوه ، به یه کگرتنه وه ی حیزب ته نیا ئالوزییه که زیاتر ده کریت و به س..
له هه مووش خرابتر، یه کگرتنه وه پیویستی به پلان و خویندنه وه هه یه ، کام خویندنه وه بو دابرانه کانی رابردوو کراوه و کام لیکولینه وه تویژینه وه به ریوه چووه و کام پروژه خراوه ته به رده ست که به مکانیزمیک ریگا له دووپات و چه ندپات بوونه وه ی ئه و بارودوخه قوربه سه راوییه بگریت!!!؟!؟!؟؟
ئیوه قه زاوه ت بکه ن



+ نوشته شده در 19 / 10 / 1391برچسب:, ساعت توسط دابراو |

ضرورت تعمیق روابط ایران با اقلیم کردستان عراق

احسان هوشمند:کمتر از یک سال پس از حمله دولت عراق به کشور کویت و اشغال آن کشور به رهبری دولت امریکا، ائتلافی علیه دولت عراق شکل گرفت و با شروع حمله هوایی گسترده ارتش امریکا و همپیمانانش در اواخر دی ماه ۱۹۹۱ نه تنها ارتش عراق با تلفات سنگین مجبور به عقب‌نشینی از کویت شد، بلکه شروع اعتراض‌های گسترده در شمال و جنوب عراق از سوی کُردها و عرب‌های شیعه مذهب، عملاً دولت صدام‌حسین را با بحرانی داخلی روبه‌رو ساخت. واکنش ارتش عراق به این اعتراض‌ها گسترده، خشن و همراه با کشتار بود. پس از این رویدادها بود که با اعلام منطقه پرواز ممنوع توسط شورای امنیت سازمان ملل در بالای مدار ۳۶ درجه شمالی عملاً بخش زیادی از مناطق کُردنشین شمال عراق ازجمله بخش‌هایی از استان‌های سلیمانیه، اربیل و دهوک در اختیار نیروهای معارض کُرد یعنی حزب دموکرات کردستان عراق و اتحادیه میهنی کردستان عراق قرار گرفت.

با بروز جنگ دوم خلیج‌فارس در سال ۲۰۰۳ میلادی تسلط بعثی‌ها به رهبری صدام حسین بر عراق به تاریخ سپرده شد و به این ترتیب مناسبات حقوقی تازه‌ای برای اداره عراق رسمیت یافت. شکل‌گیری دولت منطقه‌ای کردستان عراق، که البته از سال‌های پس از خروج نیروهای ارتش عراق از منطقه و تشکیل پارلمان کردستان عراق در سال ۱۹۹۲ شکل گرفته بود، رسمیت قانونی یافت.

از ابتدای شکل‌گیری کشور عراق یعنی از دهه دوم سده ۲۰ به این سو و تا سقوط دولت بعث و صدام‌حسین، از نظر روابط منطقه‌ای برای ایران این شرایط جدید در عراق، بهترین و مناسب‌ترین فرصت‌ها را برای توسعه روابط خود با عراق فراهم آورد. در عراق پس از سقوط صدام عملاً سه نیروی سیاسی، تعیین‌کننده و بازیگر اصلی شدند. از سویی عرب‌های شیعه‌مذهب با داشتن اکثریت شهروندان عراقی، که در دوران حدود هشت دهه‌ای از شکل‌گیری عراق عملاً از سوی دولت‌های مختلف عراق تحت فشار بودند به‌عنوان یکی از نیروهای اصلی بازیگر در مناسبات سیاسی جدید در عراق ظاهر شدند و بخش زیادی از قدرت سیاسی در عراق را به‌دست گرفتند. همچنین در بخش‌های مرکزی و غربی عراق عرب‌های سنُی‌مذهب و البته با همراهی بخشی از شیعیان بعثی سابق و یا سکولارهای شیعه، در حال تأثیرگذاری بر رویدادهای پیش رو شدند. در بخش شمالی عراق نیز کُردهای عراقی توانستند بر سهم خود و حقشان در بازی‌های سیاسی در عراق نوین پافشاری کنند. البته هریک از این نیروی اجتماعی شیعه، سُنی و کُرد در درون خود با تنوعی از احزاب و گروه‌ها روبه‌رو است.

لطفاً به ادامه مطلب بروید


ادامه مطلب
+ نوشته شده در 15 / 10 / 1391برچسب:احسان هوشمند,اقلیم کردستان عراق,حلبچه,چشم انداز ایران,, ساعت توسط دابراو |

مه لا پيره و سمکۆ!!!!

کاتێک که مامۆستا عه بدوڵا سکرتێری حیزب بوو، له کۆبوونه وه یه کی حیزبیدا باس له سه ر سمکۆی شکاک هاته ناو و مامۆستا پاش که مێک منگه منگ و ورته ورت،زمانی هاته گۆ و گووتی: هاوڕێیان ده نێوان خۆماندا بێت، سمکۆ مرۆڤێکی چه ته و رێگر بووه!

بێگوومانم له وه ی که به ڕێزیان ئه و ده ربڕینه ی له بیرماوه و گه ر له بیریشی نه مابێت،ئه و گووته یه ی له ئارشیفی حیزبدا هه ر هه ڵگیراوه!

رێويه پيره و سمکۆ



+ نوشته شده در 7 / 10 / 1391برچسب:, ساعت توسط دابراو |

کورد و جیاوازی(بێ شروڤه!)

کورد و جیاوازی



+ نوشته شده در 4 / 10 / 1391برچسب:, ساعت توسط دابراو |

"گەر گڵاشم کوردەواری ئێوە خۆش"(بابه تێک له سه ر هێمن و نه یارانانی)

 بۆ پێناسە کردنی کۆمەڵگای دوا کەوتو هۆیەکان زۆرن. لەم کورتە نووسراوەیە دا بڕوا ناکام بکرێ یەکە یەکە ئاماژەیان پێ بکرێ. هەر وەکی دەزانین ژیانی مرۆڤ تژەیە لە رووداوی تاڵ و شیرین. نە رووداوە تاڵەکان لە بیر دەچن و نە رووداوە شیرینەکان. تەمەنی گەنجی مرۆڤ وێنەی بەهاری ژیانە کە بە باشی هەستی پێ ناکەی و قەدری نازانی.
دەخوازم باسی رۆژێکی رەشتان بۆ بکەم، ئەو رۆژەی کە وێنەی خوێن بە جەستەم دا دەگەڕێ و قەت لە بیرم ناچێ.
وێڕای چەند کەسێک لە دۆستان لە شاری مەهاباد، چوار رێگای ئازادی، تریکەی نیوەڕۆ دەبو راوەستابوین و باسی رووداوەکانی رۆژهەڵاتی وڵاتمان دەکرد کە لە پڕ کەسێکی جیهاندیدەی بەساڵاچوو هاتە لامان و گوتی:
"کوڕینە دەزانن مامۆستا هێمن کۆچی دوایی کردووە و خەریکە تەرمەکەی دەگاتە مەهاباد و قەرارە لە سەر شانی خەڵک بەڕێ بکرێ بۆ گۆڕستانی شار؟"
سەرەتا باوەرمان پێ نەکرد! بەڵام دوای چەند کاتژمێر دیتمان تەرمی پیرۆزی هێمن، شاعیر و فەیلەسووف گەیشتە چوارڕێگای ئازادی!
دارمەیتێکی کۆن و شکاو، لێفەیەکی شڕی کۆن (ئەو لێفەیەم لە ماڵی خۆی دیتبو)، و نزیکەی 100 کەسێک بە دانی دروشم گەیشتنە نزیکمان. ویستمان ئێمەش خۆ وەبەر دارەمەیت بدەین و لەسەر شانمان بەرەو گۆڕستان هەنگاو باوێژین کە لە پڕ چەند کەسێک گەنج و هەتا رادەیەک بە تەمەن، پڕ بەو شارە هاواریان کرد: "هێمن جاشە! هێمن جاشی میللییە! (قاسملو وای پێ دەگوتهێمن جاشە پیرەیە، هێمن سەر قافڵەی جاشانە!" (ئەو وشانەی کە شیاوی هێمن نین، فەرموودەی مەلا عەوڵای حەسەن زادەن).
لەوەها گیر و دارێکدا، ململانیی نێوان بەشدارانی بە خاک سپاردنی مامۆستا و فاڵانژەکانی دەمڕوت (کە دروشمی بژی حیزبی دیمۆکراتیان دەدا) تەرمی مامۆستای نەمر لەسەر شانی جەماوەر دەمەوڕووە کەوتە سەر عەرز و دارمەیەتیش بەلای دیکەدا بەربۆوە! خەڵکی توڕە و فاڵانژی ترسنۆک، خەڵکی چاو بە فرمێسک شەمشەکوێرە دەستەمۆ!
رۆژێکی رەش و کۆمەڵگایەکی خەوتو، شاعیری کۆماری کوردستان و ئاوا چارەنووسێک! لە کاتێکدا فاڵانژ لە ترسی جەماوەر رایان دەکرد، هۆنراوەی "ناڵەی جودایی"م وە بیر هاتبوو کە لە بەشێکی دا دەڵێ:

"گەر گڵاشم کوردەواری ئێوە خۆش"


سێ دەیە لە مەرگی دڵتەزێنی هێمن تێدەپەڕێ ئەو کەسانەی کە لە سەر ناوی دێموکڕات و لەسەر ناوی کرێکار لە ئۆردوگاکاندا قەتیس ماوەن هەنووکەش داوای لێبوردنیان لە هێمن نەکردووە و خۆر نابینن و قەتیس ماون لە سای سێبەرێ.



جەعفەر کەریمی
فەنلاند –
18.11.2012



+ نوشته شده در 24 / 9 / 1391برچسب:هێمن موکریانی,قاسملو,حیاکی, ساعت توسط دابراو |

محکوم شدن قبل از اثبات جرم کاظم دارابی!!!

هیوا: «کاظم دارابی» یک ایرانی است که به اتهام قتل سه تن از رهبران کرد در جریان ترور میکونوس در آلمان توسط دادگاه به حبس ابد محکوم گردید و پس از ۱۵ سال و ۶۴ روز در تاریخ ۱۹ آذر ۱۳۸۶ از زندان آزاد گردید.

کاظم دارابی در برنامه تلویزیونی «راز» گفت: یک آلمانی که به جرم جاسوسی در جمهوری اسلامی دستگیر شده بود ، چند سال بعد از صدور حکم اعدامش آزاد شد و در آلمان قهرمان ملی نام گرفت ، اما ما قهرمان کازرون هم نشدیم چه رسد به ایران.
وی که با لهجه کازرونی در این برنامه سخن می گفت به ذکر جزئیات دادگاه و اتهام وارده به خود پرداخت و افزود : مدت 5 سال در سلول انفرادی حبس بودم و در این مدت هر شب ساعتی یک بار با نور شدید نورافکن و سر و صدا از خواب بیدار می شدم.

وی در خصوص دفاعیه و فضای دادگاه آلمان و قضاوت در خصوص اتهام خود گفت :
وقتی که شاهدی میخواست به نفع من شهادت دهد چندین وکیل با سوالاتشان بر سر او ریخته و او را از این که خودش مورد اتهام واقع شود می ترساندند.
دارابی افزود : وکیل من که خودش هم آلمانی بود در یکی از جلسات دادگاه گفت : من سی سال در این کشور از افراد مختلف دفاع کرده ام اما تاکنون دادگاهی اینچنین ندیده ام ، اگر فقط به من اجازه دهید یک دوربین بیاورم و جلسه دادگاه را ضبط کنم ، فقط با دیدن فیلم جلسه دادگاه ، خودتان محکوم خواهید شد.
دارابی ضمن اظهار این مطلب که من قبل از حکم دادگاه توسط رسانه های اروپایی با شدت بسیار و پوشش زیاد به عنوان قاتل سه تن از رهبران کردستان ایران محکوم شده بودم افزود :
دادگاه سیاسی بود و آنها نمی خواستند غیر از محکومیت چیزی نصیب من شود.
کاظم دارابی در خصوص پیگیری نهاد ، سازمان و یا موسسه ای تحت عنوان حقوق بشر اسلامی گفت : نه از حقوق بشر اسلامی اطلاعی دارم و نه آنها را می شناسم و نه به سراغم آمده اند.
گفتنی است دارابی در مدت محکومیت و دادگاه خود به هیچ عنوان حاضر نشد اتهامی را علیه جمهوری اسلامی بپذیرد ، وی در این خصوص گفت: آنها بارها به من پیشنهادات دادند با اعتراف به نقش ایران در مورد ترور در رستوران میکونوس ، از امکانات رفاهی در اروپا برخوردار شوم و گفتند : زندگی ات را تا مدتها تامین می کنیم اما نپذیریفتم.
وی افزود : آنها سه وکیل مرا به سراغم فرستاندند تا مرا راضی کنند با اعتراف علیه جمهوری اسلامی ایران خودم را آزاد کنم؛ یکی از وکلا وقتی استدلال مرا در خصوص نپذیرفتن یک امر غیر واقعی دید گفت: تو دیوانه ای !
سید کاظم دارابی همچنین در ابتدای سخنانش گفت: قبل از زندان 4 سال در آلمان زندگی تحصیل و کار کردم. تظاهرات روز قدس، رحلت حضرت امام، و ماه محرم فعالیت‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی داشتم و به این ترتیب برای پلیس آلمان شناخته شده بودم و جلسات فرهنگی علنی در انجمن اسلامی که در پلیس آلمان ثبت شده بود برگزار می‌کردیم. فعالیت‌های ما نیز قانونی بود و برای تمامی آن‌ها درخواست کتبی می‌دادیم.
وی افزود: سالنی را که در آن عروسی برگزار می‌شد را فرش کردیم و سالگرد حضرت امام را با حضور برادران ایرانی و غیر ایرانی همچون لبنانی‌ها برگزار کردیم. در ابتدای ورودم به آلمان زبان آموختم در یک شرکت کار آموزی کردم در کالج پذیرفته شدم. بعد از آن به همراه 86 نفر از بچه مسلمان‌ها به علت برخورد باضد انقلاب 6 ماه زندانی بودم. در برلین در رشته راه و ساختمان ثبت نام کردم و با یک شیعه جنوب لبنان ازدواج کردم و در کنار درس، کار هم می‌کردم و فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نیز داشتیم. کار تجاری می کردم و از ایران کالا می بردم.
دارابی در توضیح علت تشکیل دادگاه بیان داشت: زمانی که بعد از جریان ترور میکونوس بعد از سفری به ایران طبق معمول به برلین برگشتم همزمان با دستگیری دو نفر لبنانی که اسم من را آورده بودند، با وعده و عید آزادی به آن‌ها برای من پرونده سازی کردند و دادگاه شروع شد.
وی با اشاره به محکوم شدن قبل از اثبات جرم اظهار داشت: تمام رسانه‌های آلمانی قبل از شناخت من به نظام جمهوری اسلامی جسارت کردند و دو سالی نیز طول کشید تا دادگاه برگزار شود. دفاعیات وکیل من به علت ترساندن شاهدان و برخورد با شدیدترین لحن با آن‌ها هیچ فایده ای در بر نداشت. رسانه‌های آلمانی نیز همگی همین رویکرد را داشتند و رسانه‌ دومی وجود نداشت.
کاظم دارابی گفت: بعد از صدور حکم در مورد من رسانه‌های آلمان بازداشت افراد آلمانی در ایران به دلایل مشخص و منطقی را به علت معاوضه با من معرفی می‌کردند و رسانه‌ها آنقدر بر این طبل می‌کوبیدند و بر بی گناهی آلمانیان مقصر اصرار می‌کردند که موفق هم شدند و حتی حکم مردی که باعث مرگ هزاران نفر ایرانی شده بود را از اعدام به حبس ابد و بعد آزادی تبدیل کردند و یک فرد جاسوس را تا سر حد یک قهرمان بالا می‌بردند.


+ نوشته شده در 18 / 9 / 1391برچسب:, ساعت توسط دابراو |

برکناری نسرین حداد به بهانه اختلاس 3000 دلاری

نسرین حداد را  که می شناسید؟  اهل سردشت، مسئول سابق اتحادیه زنان حدک، همسر محمد حسن پور و تقریباً می توان گفت همه پیشرفتش را مرهون حمایت های مصطفی مولودی بوده است!نامبرده قبلاٌ به واسطه شوهرش که مسئول دفتر بغداد حزب بوده در اين دفتر کار ميکرده که بعد از تعطيلي اين دفتر در زمان جنگ آمريکا و عراق در کميسيون مالي شاغل شد. نسرین بعدها در روابط و گیر و دارهایی که با مولودی داشت توسط او بعنوان حسابدار کميسيون مالي معرفي گرديد. همان زمان مبالغ بسیار هنگفنی را با کمک مصطفی مولودی اختلاس کردند که البته سهم مصطفی 10 برابر نسرین بود.بعدها مقالات او در نشريات حزب رونق گرفت و نسرین سری در سرها درآورد.در اختلافات و گیرو دار های حزبی دست طولانی در طومارنویسی و جمع کردن دارو دسته داشت (البته به همراه عرفان رهنمون، همسر عمر بالکی و چند نفر دیگر... آن هم پیش از انشعاب). در تجمع ها در سلیمانیه نیز معمولاً او را نفر اول می بینید. البته چند بار نیز آسایش با او در این رابطه برخورد کرده است!در جریان انشعاب و مقارن با قدرت گرفتن مصطفی مولودی، کار و بار نسرین نیز رونق گرفت!

اما بشنوید از آخرین سوتی وی که سعی کرده از افرادی نظیر کریم سقزی، مولودی و... در اختلاس و دزدی کم نیاورد! این اقدامات او باعث شد سر انجام در تاریخ 7/9/1391 از مسئولیت کمیته زنان توسط دفتر سیاسی حزب سلب مسئولیت شود. البته دفتر سیاسی علت برکناری او را اختلاس 3000 $ در زمان تصدی مسئولیت مالی اعلام کرده است که هر چند این اختلاس درست است اما دلیل اصلی برکناری او نیست و البته اینها بهانه است و باید دید چرا رابطه او با مصطفی مولودی به هم خورده است! مصطفائی که حالا اختلاس های مشترکشان همه را به اسم نسرین تمام کرده و خود را تبرئه می کند!

این برکناری به دیده سیاسی نگریسته شده و داد سردشتی های عضو حزب را درآورده است.

ما هم تأیید می کنیم و آن را سیاسی برمی شمریم. برای ادعایمان نیز مستند و مدرک داریم و سوالمان از دفتر سیاسی این است:

اول: چرا زمانی که کریم سقزی (جنوبی) مبلغ 4000$ از کمیسیون مالی اختلاس می کند و حتی خودش اعتراف و اذعان می نماید و می گوید دفتر سیاسی را به رسمیت نمی شناسد، به جای برکناری حتی پست می گیرد و مسئول دفتر سلیمانیه می شود، اما نسرین را به خاطر 3000$ برکنار می کنید؟

دوم: مگر اختلاس نسرین به توصیه و با همکاری مصطفی مولودی نبوده؟ پس چرا او را محکوم نمی کنید؟

خودتان خوب می دانید که این مبالغ در قبال اختلاس های مصطفی مولودی رقمی نیست؟!تازه نسرین فکر کرده راه پیشرفت در اختلاس است! اگر نبود که کریم سقزی پست و قدرت نمی گرفت! مصطفی مولودی قدرت نمی گرفت و...!پس با یک معمای چند مجهولی روبرو هستیم:

-          رابطه نسرین و مصطفی مولودی!

-          بحث رقابت سیاسی و  جنوبی ها و سردشتی ها بویژه زمانی که تم سلیمانیه آن بیشتر می شود!

-          بهانه ای به اسم اختلاس مالی که این روزها در حزب امری عادی و رقابتی است!

به نقل از سایت دیارونادیار



+ نوشته شده در 10 / 9 / 1391برچسب:, ساعت توسط دابراو |

احتمال انشعابی دیگر در حدکا

امیر لایقی:به دنبال انتشار خبر توقیف تنها رسانه‌ی کُرمانج زبان حدکا به نام آگری، کُرمانج زبانان بدنه و رهبری حدکا به طور مصمم بر این امر واقف آمده‌اند که کُرمانج‌ها را نیز انشعابی لازم است. چند روز پیش در پی انتشار این خبر توسط چند تن از سرشناسان و دلسوزان حزبی در کشور دانمارک، شایعه‌ی گسترده‌ای در بدنه و رهبری حزب دمکرات کردستان ایران پدیدار گردید که آن هم عدم استفاده‌ی حزب در رسانه‌ی خود از لهجه‌ی کُرمانجی و کنار گذاشتن آن برای همیشه بود. شایعه تا جایی بالا گرفت که مصطفی هجری دبیر کل حزب چند تن از افراد کُرمانج زبان باسابقه‌ی حزب را فراخوانده و با آنها به مشورت پرداخت. گویی این بار بر دبیر کل بارز آمد که انشعابی دیگر در راه است و باید چاره‌اش را جست.
دو روز سپری گردید و یکی از یار و یاوران همیشگی مصطفی هجری همان کسی که همیشه در سخنان خود به الفاظ مصطفی هجری مانند مصداقی برای شیوایی سخن استفاده میکند، سَربَست ارومیه، در نامه‌ای سرگشاده به کاووس عزیزی و دیار مولایی که اقدام به انتشار خبر توقیف آگری کرده بودند نوشت: شما تا قبل از ترک صفوف حزب و اقامت در کشورهای خارجی چپ و راست خود را یاد نگرفته بودید حال چه شده که مصلحت حزبی را شما تعین میکنید. گفتنی است سَربَست یکی از افرادی است که با گذشت تنها چند سال در حزب دمکرات توانسته است رده‌ی کادری خود را به سه برساند. این در حالی است که بسیارند کسانی که چند دهه در حدکا خدمت کرده‌اند ولی تاکنون نیز کما فی السابق پیشمرگ بوده و هنوز کادر رده‌ی چهار نیز به آنها داده نشده چه رسد به این که به رهبری و کادر سومی نزدیک شوند. راستی چه برداشتی میتوان از سخنان آقای سَربَست ارومیه کرد  به غیر از این که خوش خدمتی به مصطفی هجری برای نزدیکی بیش از پیش به وی باشد
این در جالی است که تنها رسانه‌ی ماهواره‌ای حزب به نام تیشک هم از دو سال و نیم پیش، پخش زنده‌ی برنامه‌های کُرمانجی را وداع گفته است. با وجود آن که چند تن از دلسوزان حزبی در خارج و از آن جمله دکتر میرو علیار به آقای حسن شرفی و محمد نظیف قادری اعلام داشتند: تعطیلی بخش کُرمانجی تیشک یعنی از دست دادن تمام تشکیلات مخفی حزب در شهرهای شمالی کردستان ایران یعنی محدوده‌ای از ارومیه تا چالدران. دکتر میرو کسی است که پس از انتخاب وی به عنوان عضو دفتر سیاسی و کمیته‌ی مرکزی حدکا دست از زندگی اروپایی برداشته و به صفوف حزب پیوست و در کویه ساکن شد.
بعد از پخش خبر توقیف آگری به دستور مسئولان پایه بلند حزبی احتمال انشعاب کُرمانج‌ها از حدکا شدت گرفته و بسیاری از کادر و پیشمرگان و اعضای رهبری و نیز دوستان حزبی در خارج از کشور، غم تعطیلی بخش کُرمانجی تیشک را دوباره به یاد آوردند و مصرانه پافشاری میکنند که باید این مسئله پیگیری شود. و یکی از راه چاره‌هایی که از جانب یکی از اعضای کمیته‌ی مرکزی کُرمانج زبان پیشنهاد شده است همانا انشعاب است.
راستی اگر کُرمانج زبانان از حدکا انشعاب کنند به آنها چه خواهند گفت. به منشعبین کنگره‌ی سیزده که دوستان پیشین خطاب کردند و امکان دارد به کُرمانج‌های منشعب نیز دوستان بعدی لقب داده شود. انشعابی که در پی بی توجهی به خواسته‌های مردمی مانند خوره به جان حزب دمکرات افتاده بدون شک خسارت زیادی به این حزب وارد آورده و می آورد. به قول آقای مصطفی هجری دوستان پیشین حزب ره به کجا بردند.منشعبین پیشین در واقع به جز چند نمونه مخالفت با کارکردهای مصطفی هجری جرم دیگری نداشتند اما به دوستان پیشین مبدل شدند. لکن این یک دروغ محض است که بگوییم ره به کجا بردند. زیرا همه‌ی سیاست‌مداران بیگانه‌ی دوست حزب، هر دوی این احزاب یعنی حدک و حدکا را به رسمیت میشناسند. نمونه‌ی بارز آن هم ملاقات همزمان ژرار شالیان سیاستمدار اروپایی در چند روز گذشته از دفتر سیاسی حدک و دفتر سیاسی حدکا  است.
البته مصطفی هجری قبل از کنگره‌ی پانزدهم خودش نیز به این امر پی برده بود که احتمال انشعاب کُرمانج‌ها در داخل حزب اوج گرفته است و در پی یافتن راه چاره‌ای بر آمد تا این که بعد از دومین نشست کمیته‌ی مرکزی از زمان پایان کنگره، رستم جهانگیری که کُرمانج زبان است را به سمت مسئولیت ارگان سیاسی نظامی حزب در آورد. البته این در حالی بود که قدرت و اختیار سیاسی نظامی حزب را در سیطره‌ی کریم پرویزی قرار داد تا با این کار، غم عزل کاوه بهرامی نیز از دل هورام‌ها به در آید و رستم جهانگیری نیز در سمت  سمبلیک سیاسی نظامی مشغول خدمت باشد. میدانیم که کریم پرویزی دو رگه بوده و یکی از والدینش هورام و دیگری سوران زبان هستند. در واقع مصطفی هجری میخواست با یک تیر دو نشان بزند لکن با این کار و نیز در پی توقیف آگری و یادآوری دوباره‌ی تعطیلی بخش کُرمانجی تیشک تی وی زخم کُرمانج‌ها را شدت داده و اصرارشان بر انشعاب بیشتر شد.
از جیب و جان که برآید این همه انشعاب کز عهده‌ی خرجش به در آید.



+ نوشته شده در 10 / 9 / 1391برچسب:, ساعت توسط دابراو |

ملاقات عزیزی در پاریس با مجاهدین و نشست سه روز در بروکسل

کردانه:محمدرضا اسکندری:ملاقات خالد عزیزی دبیرکل حزب دمکرات کردستان در پاریس با سازمان مجاهدین خلق ایران و نشست سه روز در بروکسل
طبق خبری که به دست کردانه رسیده است آقای خالد عزیزی دبیرکل حزب دمکرات کردستان در پاریس با رهبران سازمان مجاهدین خلق ایران ملاقاتی داشته است. ارگانهای میدیائی حزب دمکرات کردستان و سازمان مجاهدین خلق ایران تا کنون با سکوت خود، در رابطه با این ملاقات و چه مسائلی مورد بحث بوده و برای چه در این شرایط پس از سالها قطع ارتباط این ملاقات صورت گرفته است گزارشی منتشر نکرده اند. تا کنون هیچ کدام از طرف ها حتی یک کلمه در این رابطه انتشار نداده است. بعضی از رهبران حزب دمکرات کردستان زمانی که حزب دمکرات کردستان رهبری انقلابی بنیانگذاری کرده بودند در جبهه مجاهدین بودند ولی پس از برگشت به حزب مادر ارتباط آنها با مجاهدین قطع شد. این ملاقات دقیقا پس از اعلام بیرونی تفاهم نامه حزب دمکرات کردستان ایران و حزب کومه له کردستان ایران بوده است و صاحبنظران کرد این حرکت رهبری حزب دمکرات کردستان را باز کرد یک جبهه جدید در مقابل دوستان قدیم خود می دانند. در ادمه این ملاقات آنها امروز اعلام نمودند که در بروکسل یک نشست سه روزه با شرکت نمایندگان احزاب، سازمانها و صاحبنظران ایرانی
برگزار خواهند کرد. تاریخ این نشست روزهای ٧، ٨ و ٩ دسامبر خواهد بود. خبرنگار کردانه در ارتباط فیس بوکی با مسئول روابط خارجی حزب دمکرات کردستان آقای کاوه آهنگری از وی در رابطه با نفرات شرکت کننده و شیوه دعوت انها پرسید. آقای آهنگری نوشت که حزب دمکرات برای انها دعوت نامه ارسال نموده است. سئوال بعدی آیا از سازمان مجاهدین برای شرکت در این نشست دعوت به عمل آمده است؟ آقای آهنگری در جواب نوشتن مگر شما نماینده مجاهدین هستی و سئوال را بی جواب گذاشتند. از ایشان در رابطه با ملاقات آقای خالد عزیزی دبیرکل حزب دمکرات کردستان در پاریس با سازمان مجاهدین خلق ایران پرسیدم که متاسفانه باز هم جوابی داده نشد. خبرنگار کردانه تلاش نمود که با آقای خالد عزیزی تماس بگیرد و مسئله ملاقات و عدم انتشار خبر ملاقات را سئوال نماید که متاسفانه تلفن ایشان هم خاموش بود.



+ نوشته شده در 7 / 9 / 1391برچسب:, ساعت توسط دابراو |

کالبدشکافی توافقنامه کومله و حزب دمُکرات کُردستان ایران

بسته شدن پیمان همکاری میان حزب دمکرات کردستان ایران و سازمان کومله

در روز ۳۱  امرداد ۱۳۹۱ بیانیه ای از سوی دفترهای سیاسی دو سازمان سیاسی کومله و حزب دمکرات کردستان منتشر شد که در آن اعلام شده بود توافقنامه ای میان این دو سازمان سیاسی نوشته شده است و این توافقنامه در روز ۲۴ آگوست ۲۰۱۲ تارنماهای این دو سازمان قرار گرفت و روشن شد که این دو سازمان پس از دهه­ها جنگ و برادرکشی ، ظاهرا ، به توافقی دست یافته اند . برای بررسی این توافقنامه ، در آغاز نگاهی داریم به پیشینه روابط این دو سازمان سیاسی در کردستان ایران :

دو سازمان سیاسی حزب دمکرات و کومله از سال ۱۳۵۸ که کومله تاسیس شد و در واقع از  نخستین روزهایی که این دو سازمان یکدیگر را شناختند ، تا شهریور سال ۱۳۹۱ خورشیدی در جنگ با یکدیگر بودند ، این جنگ تا سال ۱۳۶۸ به صورت نظامی و پس از آن به صورت سیاسی ادامه داشت . دلایل این درگیری اختلاف ایدئولوژیکی و جاه طلبی و چیرگی جویی( هژمونی ) در کردستان بود.

در­زمستان­سال­۱۳۶۲ حزب­دمکرات کردستان ایران جزوه­ای به نام «بحث کوتاهی درباره سوسیالیزم» منتشر کرد؛این جزوه در کنگره ششم  این حزب تصویب شد و به صورت یک سند رسمی حزبی در آمد. در این میان کومله که ایدئولوژی سوسیالیستی و مارکسیستی داشت ،دیدگاه های سیاسی حزب دمکرات را رد کرد و در آذرماه ۱۳۶۳ ، در شماره ۱۰ نشریه­ی «پیشرو » ، ارگان رسمی خود نقدی به این جزوه ارائه کرد و حزب دمکرات را به باد انتقادهای کوبنده گرفت .

اوج این درگیری­ها زمانی بود که هریک  از این دو سازمان سیاسی ،به تنهایی خواهان دسترسی به قدرت بودند و بالطبع  ، هر یک از آن دو می خواست دیگری را از میدان بیرون کند .

تا پیش از انقلاب اسلامی در ایران حزب دمکرات کردستان ایران توان عرض اندام نداشت در سکوت کامل بود (فراموش نکنیم که به دستور شادروان بارزانی ، رهبران حزب دمکرات کردستان ایران ، مانند ملا آواره و سلیمان معینی  کاملا از صحنه خارج شدند و عبدالله اسحاقی معروف به احمدتوفیق که از سوی قاسملو به خیانت و همکاری با ساواک متهم شد ، به سرنوشت نامعلومی دچار و مفقود شد!!!!!!!). پس از انقلاب اسلامی ، هر دو این سازمان ها به نام مارکسیسم و سوسیالیزم و به نام دفاع از حقوق کرد ، شروع به فعالیت نمودند و عملا به صورت دو رقیب درآمدند .

درگیری های دمکرات و کومله که از میانه سال ۱۳۵۸ آغاز شده بود در شهریور ۱۳۶۳ با رفتار سیاسی حزب دمکرات ژرفا و گسترش بیشتری یافت. در این سال ، کمیته مرکزی حزب دمکرات کردستان ایران ، رسما جنگ علیه کومله را اعلام نمود و در ۲۵ آبان با حمله به مقر کومله در اورامان ، عده زیادی از اعضا کومله را قتل عام کرد و گروهی را به اسیری گرفت،در ادامه حزب دمکرات کسانی را که در این حمله به اسیری گرفته بود ، در روز ۲۹ آبان همان سال اعدام کرد .

در جزوه منتشرشده از سوی کومله  به نام« فاجعه اورامان » چنین آمده است : « یک پیشمرگ مجروح  ما به نام شیخ علی همراه پیشمرگ دیگرمان بنام فرخ ادمن که مشغول پانسمان زخم شیخ علی بود ،در درمانگاه بودند . پیشمرگان حزب دمکرات در نهایت جنایتکاری هر دو نفر را اسیر کرده و پس از اعدام جنازه آنان را سوزاندند ، پس از این واقعه مقر و درمانگاه ما را به آتش کشاندند ... »سپس ادامه می­دهد: « بدون شک ایجاد درگیری مسلحانه میان حزب دمکرات و کومله خود نشانگر اختلاف عمیق میان این دو نیروست . ما این اختلاف تضاد سیاسی را با حزب دمکرات نه تنها هیچگاه پنهان نکردیم بلکه همواره با صراحت ، وجود این اختلافات را به آگاهی همگان رسانده­ایم .» در ادامه می نویسد :« اگرچه حزب دمکرات در تبلیغات رسمی خود ، وقتی که رو به مردم صحبت می کند ، دم از آزادی و دموکراسی می­زند و خود را وفادار به آزادی معرفی می­کند ،اما تمام اعمال حزب دمکرات برعکس آن چیزی است که در این باره تبلیغ کرده است. »

کومله در برابر حملات دمکرات ساکت ننشست و در ششم بهمن ۱۳۶۳ به مقر  حزب دمکرات حمله نمود  . این حملات متقابل و پیاپی تا اواخر بهار ۱۳۶۷ ادامه داشت .

در قطعنامه مصوب کنگره سوم سازمان کومله در اردیبهشت ۱۳۶۱چنین گفته شده است :

« در رابطه با حزب دمکرات کنگره اعلام می­دارد که :

-         این حزب همواره حقوق دمکراتیک توده­ها ]مردم[ را پایمال نموده و زحمتکشان کردستان را مورد ستم و تعدی قرار داده است .

-         حزب دمکرات تا به حال در موارد متعدد به اعمال تجاوزکارانه بر علیه پیشمرگان ما دست زده است و چندین مورد جنگ ناخواسته را به ما تحمیل کرده است .

-         این حزب از سه سال پیش همواره قرارها و تعهدات خود را زیر پا گذاشته و بی اصولی سیاسی از خود نشان داده است .»

در تیرماه ۱۳۶۴ ، از سوی پلنوم مرکزی کومله طرحی برای آتش بس  تنظیم شد که مورد پذیرش حزب دمکرات کردستان ایران  قرار نگرفت. در این طرح آمده بود : « ضروری است که حزب دمکرات موارد زیر را پذیرفته و اجرای عملی آن را تعهد نماید:

 الف- آزادی کامل هرگونه فعالیت سیاسی را برسمیت بشناسد و در عمل نیز مراعات کند.

...

ج- حق مردم  کردستان و آحاد آنها را برای اینکه آزادانه و بنا به خواست خود سرنوشت و راه سیاسی خود و حزب سیاسی خود را انتخاب کنند ، به رسمیت بشناسد و تعهد نماید دراین رابطه به زور متوسل نخواهد شد و حقوق و آزادیهای مردم را مراعات خواهد کرد »

عدم پذیرش این طرح از سوی حزب دمکرات کردستان ایران ، میزان پای بندی این حزب به دموکراسی را نشان می دهد .

همانگونه که پیشتر اشاره شد، جنگ  این دو سازمان در کردستان بر سر قدرت بود و هر یک  تلاش می­کرد دیگری را از میدان بیرون براند.

منصور حکمت ، رهبر سیاسی « حزب کمونیست ایران » که سازمان کومله زیرشاخه آن بود، با انتشار سندی از طرف کمیته مرکزی کومله با عنوان« جمعبندی از بحث ارزیابی پنج ماه جنگ ما با حزب دمکرات » ، علنا و آشکارا، جنگ کومله و دمکرات را بر سر «چیرگی یابی کردستان» معرفی نمود. عبدالله مهتدی اصلی­ترین مدافع این سند بود.

مدتها بعد، هنگامی  که کومله شدیدا زیر آتش دمکرات قرار داشت  ، منصور حکمت تلاش نمود این جنگ یکطرفه به آتش بس ختم شود؛ ولی این بارعبدالله مهتدی  بود که با برقراری آتش بس مخالفت کرد . بالاخره در سوم اردیبهشت ۱۳۶۷ با رای ممتنع عبدالله مهتدی ، آتش بسی یکطرفه اعلام شد  . این آتش بس مصادف بود با خاموشی کامل هر دو گروه در صحنه  عمل نظامی علیه دولت  ایران .

در این میان نکته حائز توجه ، شرط حزب دمکرات برای خاتمه جنگ با کومله بود: «کومله بایستی رسما اعلام کند که حزب دمکرات کردستان« رهبر جنبش کردستان » است » .

 

در ۲۴ آگوست ۲۰۱۲، پس از چندین دهه اختلاف بر سر قدرت ، دو حزب کومله و دمکرات کردستان ایران با یکدیگر پیمانی برای همکاری امضا نمودند.

بنا به گزارش « کوردستان مدیا» ، وب سایت خبری حزب دمکرات کردستان ایران   دو هیأت در یک نشست پنج ساعته، ضمن بحث و بررسی پیرامون مسائل مهم منطقه، ایران و کردستان به ادامه گفتگوهای صورت گرفته در رابطه با تدوین توافقنامه همکاری فی‎مابین ادامه داده و این فرایند را به نتیجه نهایی رساندند. سپس متن توافقنامه به امضای مصطفی هجری و عبدالله مهتدی رسید.

اگر آشتی میان این دو گروه  ، گونه ای آشتی راستین بود ، به کاهش درگیری های  مرگبار می انجامید ، جای خرسندی داشت ؛ اما پیشینه دو گروه و دیدگاه های آنان و راهبردهای دو گروه در عرصه سیاست ورزی ، چنین نویدی را نمی­دهد .

دراین توافقنامه ، دو حزب دمکرات کردستان ایران و  سازمان کومله ، که دو سازمان سیاسی از میان ده ها حزب و سازمان و گروه سیاسی کرد هستند،  پیمان خود را با عنوان « جنبش رهایی بخش ملت کرد در کردستان ایران »  می خوانند . با توجه به معنای  واژه « جنبش » در فرهنگ واژگان سیاسی  ، این عمل  که اوج چیرگی جویی ( هژمونی ) آنان را به نمایش می­گذارد ، عملی کاملا غیردمکراتیک و  به معنای نادیده انگاشتن آشکارای حزب ها و گروه های دیگر کرد است .

 احزاب سیاسی غیردولتی در کردستان ایران عبارتند از:

  1. پژاک  ، به دبیرکلی  عبدالرحمن حاجی احمدی
  2. حزب دمکرات کردستان، به دبیرکلی خالد عزیزی
  3. حزب دمکرات کردستان ایران، به دبیرکلی مصطفی هجری
  4. حزب کومله سازمان کردستان حزب کمونیست ایران ،به دبیرکلی ابراهیم علیزاده
  5. حزب کومله انقلابی زحمتکشان کردستان ایران، به دبیرکلی عبدالله مهتدی
  6. حزب کومله زحمتکشان ایران ، به دبیرکلی عمر ایلخانی­زاده
  7. حزب کومله سوسیال دمکرات کردستان، به دبیرکلی عبداله کهنه پوشی
  8. حزب کومله فراکسیون سوسیالیستی ، به دبیرکلی محمد امین حسامی
  9. سازمان خبات انقلابی کردستان ، به دبیرکلی باباشیخ حسینی
  10. سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر
  11. حزب سربستی کردستان به رهبری عارف باوجانی

شگفت آنکه بنیانگذاران و دبیرکل­ها و اعضا ارشد این احزاب و سازمانها همگی از اهالی شهرهای کردنشین آذربایجان غربی هستند .

از سوی دیگر دهها جریان مذهبی مانند :

جریان مفتی زاده شاخه حسن امینی ، جریان مفتی زاده شاخه مکتب قرآن ، گروه های کوچک اما متعدد سلفی ؛ و یا گروههای ملی­گرا  مانند : حزب پان ایرانیست فعال در حوزه کردستان  ( پایگاه زاگرس ) و آذربایجان ( پایگاه آرارات ) ، حزب ملت ایران ، جبهه ملی ،اصلاح طلبان کرد ، جماعت اصلاح(شاخه اخوان در منطقه) ، جبهه متحد کرد  (شاخه آقایان مردوخ و شاه اویسی ) ، جبهه متحد کرد انشعابی را نیز می­توان برشمرد.

در اواخر زمستان ۱۳۹۰ تعدادی از افراد کومله سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (  به رهبری ایلخانی زاده ) از کومله جدا شدند و احتمال تشکیل کومله دیگری در راه است .این افراد که از سران کومله بودند، عبارت اند از : بهرام رضایی(بهرام ره­ش) احمد باب ، جمیل امینی و جلال ناوه .

چند تن از اعضای حزب دمکرات کردستان ایران ( حدکا ) نیز به دلیل شرکت در مراسمی در فنلاند از حزب اخراج شدند و از سوی اینان نیز احتمال تشکیل حزب دمکرات دیگری داده شده است .

بی­گمان اگر این احزاب و گروهها مورد تایید و قبول یکدیگر بودند، این همه انشعاب در آنها روی نمی­داد . حزب دمکرات کردستان ایران تلاش بسیاری نمود تا دیگران را هم به دور خود جمع کند ؛اما راه بجایی نبرد  . برای مثال ، در ۲۸ شهریور ۱۳۹۱، هیاتی از سوی این حزب (حدکا) به سرپرستی محمد نظیف قادری با اعضا جدا شده از این حزب ( حزب دمکرات کردستان ) دیدار کرد.

آقاى کامل نورانى فرد، مدیر کمیته‌ مرکزى سازمان « خه‌بات »  در مصاحبه ای با نشریه  « تیکوشان » بر این باور است که: « به‌ عقیده‌ من این توافقنامه‌ قدمى رو به‌ جلو و دو قدم به‌ عقب بود. در ارتباط با اینکه‌ پس از تاریخى پر فراز و نشیب این دو جریان سیاسی امروز تفکرى بر تصمیم و مواضعشان غالب است که‌ توافقنامه‌ حاصل آن خواهد بود، مى توان همچون پیشرفتى در کار حزبیشان بدان بنگریم. اما اینکه‌ اقدامشان تنها منحصر بدان دو حزب بوده‌، من هیچگونه‌ پیشرفتى در جنبش عمومى ملى کردستان ایران در آن نمى یابم و حتى این متد کارى یادآور تاریخ گـذشته‌ در ابعاد دیگرى که‌ در آن انکار دیگرى در جریان بود و ارزشهاى دمکراسی نقض مى گشت و نفس همزیستى بسیار پایین بود و همچنین تقسیمات زودهنگام و انکار نیروهاى سیاسی موجود در کردستان بر آن غالب بود، مى باشد . صرفنظر از این واقعیات قضیه کرد قضیه اى همگانى و کردستانى است و با آحاد مردم کردستان در ارتباط است و نمى توان یک نیرو یا دو نیرو نقش برادربزرگى و نمایندگى همه‌ جریانات کردستان را به‌ تنهایی برعهده‌ بگیرند و در مقام نماینده‌ کرد در رابطه با سرنوشت و آینده‌ کردستان تصمیم گیرى کنند. »

عارف باوجانی ، رهبر حزب سربستی کردستان نیز در مصاحبه ای با نشریه «روداو»  ، چاپ اقلیم کردستان عراق گفت : « این دو حزب در گذشته دچار جنگهای برادرکشی بودند و نگرانی از آن بود که این جنگ در آینده نیز تکرار شود. اکنون این نگرانی ۵۰درصد کم شده و ۵۰ درصد برای احزابی است که جدای این دو حزب هستند... نمی­توانیم بگوییم این توافقنامه برای اتحاد تمامی مردم  کردستان ایران است ... دو حزب دمکرات و کومله نباید خود را با اتحاد میهنی کردستان عراق و پارت دمکرات کردستان عراق مقایسه کنند؛ چون دو حزب عراقی در انتخابات هایی (؟؟) شرکت کرده و به جایگاهی رسیدند که همراهی بسیاری از مردم عراق را به دنبال خواهد داشت ، اما در کردستان ایران هیچ انتخاباتی انجام نشده است و اگر احزاب دیگر خواهان رسیدن به جایگاه سیاسی شوند ولی مورد توجه واقع نگردند ، به جای حل مشکلات ، بحران شدیدتر خواهد شد »
مصطفی هجری در مصاحبه ای با نشریه «روداو» ، که بعدها در نشریه «کوردستان» ، ارگان رسمی حدکا نیز منتشر شد، به « تکروی حزبی » اقرار کامل نمود و در پاسخ به این پرسش که : « آیا با احزاب و جریانات کردستانی دیگر تماس گرفته‏اید تا به این پلاتفورم بپیوندند؟ »  گفت : «تا حالا تماسی گرفته نشده، بلکه تنها پلاتفورم را اعلام و همه‏ی جریانات و مردم کردستان را از محتوای آن مطلع کرده‏ایم و ارتباط برقرار کردن با احزاب دیگر را به بعد موکول کرده‏ایم .»

هر چند که فاروق بابامیری ،از اعضا مکتب سیاسی کومله می­گوید:« ما چندین بار تلاش کردیم تمام احزاب سیاسی کرد ، جلسه­ای برای این توافقنامه داشته باشیم ، که متاسفانه نشد . »

مصطفی مولودی ، جانشین دبیرکل حزب دمکرات کردستان (حدک) در این زمینه در مصاحبه ای با نشریه « روداو» گفت: «برای اینکه یک حزب سیاسی سهمی در این توافقنامه داشته باشد ، می­بایست در آغاز گفتگوها برای تنظیم این توافقنامه حضور داشته باشد ، اما دو حزب حدکا و کومله برای تنظیم این توافقنامه از ما درخواستی نکردند...»

کامل نورانی فرد نیز می­گوید :« ما به هیچ وجه سهمی در این توافقنامه نخواهیم داشت ،، چراکه پیشتر این توافقنامه تنظیم شده بود...»

در واقع ، دو سازمانی که با هم پیمان بسته اند ، پس از تنظیم مفاد و مواد توافقنامه در صدد مذاکره با دیگر تشکیلات و احزاب کرد، و به عبارت دیگر  « تحمیل توافقنامه» به آنان برآمدند که منطقا با پاسخ منفی آنها روبرو شدند. هجری در مصاحبه ای با نشریه « روداو» ، در برابر این پرسش که : « چرا پس از امضای توافقنامه فی مابینتان،احزاب کردستان ایران شما و کومله را به تکروی متهم می نمایند؟» ، می گوید: « برخلاف این نظر و بنا به مصوبه ی کنگره­ی سیزدهم ،رهبری حزب به مدت قریب به شش ماه به منظور نزدیکی بیشتر طرف ها در راستای ایجاد هم پیمانی،با بیشتراحزاب وارد مذاکره و گفتگو گردید،نرمش بسیاری نیز از خود مان نشان دادیم اما متأسفانه به هیچ نتیجه ای نرسیدیم ....  چنان که برخی از طرف ها مدعی هستند، به هیچوجه درجهت انحصار قدرت وتقسیم مسئولیت هانمی باشند!!! »

وی ، همانگونه که در  مصاحبه با نشریه « روداو » اقرار کرده بود، همچنان منتظر است که دیگر احزاب و گروه ها و سازمان های فعال در کردستان پس از تنظیم این توافقنامه و  بدون دخالت در آن ، بدان بپیوندند ، در ادامه مصاحبه با این نشریه در برابر این پرسش که: « آیااین توافقنامه باعث ایجاد دوجبهه درکردستان ایران نمی گردد؟ » پاسخ می­دهد :« براساس این توافقنامه طرفهای دیگر نیز می توانند به هم پیمانان ملحق شوند ... به باور من ، عموم احزاب وسازمان هایی که در راستای منافع مردم کردستان کارمی­کنند دریکی ازاین بندها خود را خواهند یافت !!!»

در مقدمه این توافقنامه آمده است :« برای مبارزه ملت کرد در عصر حاضر و در این وضعیت ، هم تغیرات گوناگون جهانی و هم تحولات اخیر خاورمیانه ، همچنین توازن ابر قدرت­ها و معادلات نوین این عرصه ، بیش از همیشه زمینه را جهت طرح خواسته­های ملی مردم کرد و تاکید بیشتر بر حقوق خویش در سطح جهانی را مهیا ساخته است . »

در بند نخستین این توافقنامه آمده است : « دو طرف بر این باورند که نظام سیاسی آینده ایران لازم است سیستمی سکولار ، دمکراتیک و فدرال باشد.  »

شگفتا که این دو سازمان  از سوی تمام مردم ایران تصمیم گیری کرده و  استقرار نظام فدرالی را در سراسر ایران ارائه می­دهند .

البته مصطفی هجری بی­پروا  این را تایید می­کند و در مصاحبه ایی در رادیو « ایران ما » اعلام کرد: « در ابتدا و هنگامی که خواست‌های ما کردها در شکل خود مختاری مطرح می‌شد‌ وضعیت سیاسی جهان، وضعیت سیاسی منطقه، و همچنین میزان اطلاعات و آگاهی‌های ملی در بخش‌های زیادی از مناطق مختلف ایران به شکلی نبود که در کردستان بود... درآن مرحله حزب دمکرات کردستان ایران به مصلحت نمی‌دانست که ازطرف ملیت‌های دیگرایران هم حرف بزند و فقط از طرف خودش حرف می‌زد. به همین جهت سخن از خودمختاری کردستان بود در یک ایران دمکراتیک.»و ظاهرا اکنون به نتیجه رسیدند که می توانند برای همه مردم اقصا نقاط ایران تصمیم بگیرند .

امروز دیگر شعار « خودمختاری برای کردستان – دموکراسی برای ایران »  که  در ذات خود از ناسازگاری و بی توازنی برخوردار است و به دلیل رعایت موضوع به بحث آن نمی پردازیم  ، از سوی حزب دمکرات کردستان ایران به شعار « ایران فدرال » تغییر داده شده است . این تغییر پس از کنگره  سیزدهم « حدکا»  در چند سال گذشته  روی داد و در واقع حدکا از اندیشه­های عبدالرحمن قاسملو فاصله گرفت . این تغییر  شعار  و جهش « از خودمختاری به فدرالیسم »  از سوی بسیاری از رهبران و سران میانه روی حدکا با انتقادهای تندی رو به رو شد و باعث جدایی بسیاری از این افراد از حزب دمکرات  گردید.

بحث فدرالیسم گسترده تر از آن است که بخواهیم در این مقاله به آن بپردازیم. در سطرهای بعد نشان خواهیم داد که  مفهوم « تجزیه» در پشت  « فدرالیسم» پنهان شده است . در اینجا فقط به طرح یک پرسش بسنده می کنیم ؛ پرسشی که سران حزب دمکرات کردستان ایران و کومله به صورت کاملا رسمی و در برابرآحاد ملت ایران موظف به پاسخگویی بدون مغلطه به آن  هستند .پرسش از این قرار است :

شهرهایی مانند ارومیه ، نقده ، ماکو ، میاندوآب ، سلماس ، قروه و  چندین شهر دوقومیتی کرد و آذری ( با آگاهی از این واقعیت که تاریخ نشان می دهد زبان ترکی بر آنان تحمیل شده اما آذری اصیل هستند ) در  قلمرو کدام  دولت فدرال قرار خواهند گرفت ؛دولت فدرال کردستان یا آذربایجان ؟

تکلیف شهرهای مسجدسلیمان ، ایذه ، دزفول ، شوش و اهواز که شهرهای چند قومی هستند، چیست ؟

این دو سازمان چرا فدرالیسم را برای ایران پیشنهاد - و البته بهتر است بگوییم : تحمیل - می­کنند؟ هر پیشنهاد سیاسی باید در مجموعه نیروها و سازمانهای سیاسی سراسر ایران هوادارانی بیابد . روشن است که یک بخش از ایران نمی تواند برای همه بخش ها تصمیم بگیرد .

به نظر طرفداران نظام فدرالیسم ،  استقرار فدرالیسم  راه حل مساله قومیت هاست ؛ و فدرالیسم رفاه اجتماعی را به ارمغان خواهد آورد .

برای نشان دادن بی اعتباری این نظریه ، توجه طرفداران این نظام را به  دقت در وضعیت دو کشور فدرال جلب می کنم:

نخست ، هندوستان ، کشوری فدرال که ۲۵% از مردمش زیر خط فقر زندگی می­کنند و بیش از نیمی از گرسنگان جهان را درخود جای داده و بیش از یک پنجم مردم این کشور به آب آشامیدنی  سالم دسترسی ندارند.

دوم، برزیل هشتمین قدرت اقتصادی جهان ، دومین تولیدکننده آهن ، چهارمین قطب دامداری جهان ، نخستین تولیدکننده قهوه در جهان ، پنجمین تولیدکننده منگنز ، دومین تولیدکننده کاکائو ، اما .... اما فساد مالی و الیگارشی( سیادت سیاسی و اقتصادی گروه های معدودی از ثروتمندان،استثمارگران و صاحبان نفوذ و به عبارت دیگر :اشراف سالاری) کار را به جایی رسانده که مردم از یک زندگی ساده هم محروم­اند.

از سوی دیگر، بایستی توجه طرفداران نظام فدرال و به ویژه دو سازمان حدکا و کومله را به این نکته جلب نمود که افزایش اختیار دولت های فدرال می تواند منجر به نابرابری دولت های فدرال گردد ، مانند دولت آرژانتین که سالهاست با این مشکل دست و پنجه نرم می کند ؛اما راه به جایی نبرده است، با فرض داشتن ایرانی با نظام فدرال آیا می­توان پنداشت که دولت فدرال قلمرو نفت­خیزی مانند خوزستان با کردستان از نظر اقتصادی و در نتیجه رفاه اجتماعی در برابری باشند؟

در بند سوم از بخش الف این توافقنامه آمده است : « هر دو طرف ]حدکا و کومله[اعتقاد کامل به جدایی نهاد دین از دولت دارند و بر این باورند که حاکمیت آینده کردستان و قانون اساسی کشور بر پایه اصول دموکراسی و منشور جهانی حقوق بشر و حقوق سیاسی و ملی کردستان تدوین گردد »

ضروری است هر دو طرف ]حدکا و کومله [ کاملا آشکار نمایند منظور از «  قانون اساسی کشور »  چیست ، و منظور از « کشور» کجاست ؟ دو حالت وجود دارد :

۱ . ایران  . اگر منظور ، قانون اساسی ایران است ، چرا باید قانون اساسی ایران بر پایه حقوق به زعم این دو حزب ، ملی کردستان تدوین گردد؟

این را نمی­توان ساده انگاشت و حمل بر بی­دقتی تدوین کنندگان توافقنامه گذاشت . ؛ در حالی که اینگونه جملات برای ارائه به جامعه سیاسی و فکری ، باید کاملا شفاف و خارج از ابهامات باشد ، مگر آنکه سوء نیتی در میان باشد ، که ظاهرا چنین است.

۲٫ کردستان . اگر منظور این دو سازمان سیاسی از قانون اساسی کشور ، قانون اساسی کردستان است ، سخنی برای گفتن نمی ماند جز آنکه  فدرالیسم شما پایه ایست برای « تجزیه ایران » .

چندپهلو بودن و چندمنظوره بودن موضعگیری های این دو سازمان کاملا آشکار بوده و هست . امروزه بر کسی پوشیده نیست که این احزاب شدیدا دنبال جلب رضایت عموم و به ویژه فعالان سیاسی کرد و غیرکرد هستند . بنابر این با اینگونه  بازی با واژه­ها و آنهم چنین رندانه ، شگرد خاصی است جهت رسیدن هرچه سریع تر به این هدف.

در بند ششم بخش الف آمده است : « طرفین پشتیبانی و پایبندی خود را به عدالت اجتماعی و حفظ محیط زیست کردستان و گنجاندن این موضوعات در قانون اساسی اعلام می­نمایند .»

نخست اینکه مساله عدالت اجتماعی و محیط زیست ، دو موضوع کاملا جدا از یکدیگر و نامرتبط به هم است و ظاهرا بسیار مضحک به نظر می رسد که این دو موضوع در یک بند گنجانیده شوند.

دوم ، چرا طرفین فقط به محیط زیست و عدالت اجتماعی پایبندی خود را اعلام می کنند ، آیا طرفین تمایلی ندارند پایبندی خود را به مثلا  «رشد کشاورزی و دامپروری»! یا « ورزش همگانی » ! یا « صنایع دستی  و صادرات آن » ! و هزاران موارد دیگر  اعلام کنند؟!!!

سوم ، همانگونه که پیشتر اشاره شد، ضروری است طرفین پاسخگو باشند که در کدام قانون اساسی حفظ محیط زیست کردستان گنجانیده شود؟ البته در اینجا مانند بند اول بخش الف واژه «کشور» آورده نشده است ؛ اما شفاف سازی در این بند ضروری­ست .

در بند اول بخش ب این توافقنامه آمده است :«  شناساندن مشکلات و مطالبات ملت کرد در کردستان ایران به جامعه بین المللی و کسب حمایت سیاسی ...»

این اظهر من الشمس است که مهمترین بخش این توافقنامه، جلب حمایت کشورهای خارجی است . البته فراموش نکنیم که همین کشورهای خارجی که مورد توجه این دو سازمان قرار گرفته اند، در اتحاد گروههای کرد نقشی بازی کرده اند. برای مثال ، فردریک تیسو ، کنسول فرانسه در اقلیم کردستان عراق ، در  نقش  « لَلِه­ی دلسوزتر از مادر » ، سال ها با سران حزب دمکرات کردستان ایران و انشعابیون در تماس بود و می کوشید آنها را به حزب بازگرداند . مساله نگران کننده تر این است که امروزه این  « حمایت خارجی » می­تواند به صورت « نظامی » نیز باشد .

 

روزی مصطفی هجری در مصاحبه با رادیو  « ایران ما » گفته بود: « مبارزه مسلحانه کردها ، کردها  را به ایرانیان و جهانیان شناساند !!!» امروز که آحاد ملت ایران از جنگ و خون و کشتار بیزارند و حتا کودک خردسال نیزاز پیامدهای جنگ باخبراست و همگی براین باورند که دوران جنگ و لشکرکشی و به ویژه از نوع داخلی به سر رسیده و جنگ را وقیحانه­ترین شیوه دسترسی به هدف می­دانند و خواهان برقراری صلح و آرامش هستند ،  این همان مصطفی هجری است که به آشکار ، در گفتگویی با نشریه­ی «روداو»  که بعدها نیز در نشریه رسمی حدکا منتشر شد ، می­گوید : « ما مبارزه مسلحانه را کنار نگذاشته­ایم و تا حال حاضر مبارزه مسلحانه بخشی از کار و فعالیت ماست ، اما در شرایطی که اکنون در آن قرار داریم و رهبریمان در اقلیم کردستان است ، نمی­توانیم به مبارزه مسلحانه بپردازیم  و دستاوردهای اقلیم کردستان را در معرض خطر قرار دهیم ؛ از این رو بیشتر مبارزه سیاسی و دیپلماتیک را گسترش می­دهیم . اما هر زمان که در کردستان ایران ضروری شود ، نیروهای پیشمرگ ما آماده­اند و دوباره این شیوه مبارزه را مورد استفاده  قرار خواهیم داد.»

از تک تک این واژه ها بوی آتش و خون و باروت به مشام می رسد . در واقع می­توان دریافت ، به محض رسیدن پای این افراد به  خاک ایران ، خاک کردستان  بار دیگر از خون جوانان کرد و غیر کرد ، آغشته خواهد شد .

این در حالی ا­ست که در بند سوم بخش الف توافقنامه مذکور ، دو طرف ادعا می کنند که به اصول دموکراسی و منشور جهانی حقوق بشر اعتقاد کامل دارند . البته این توافقنامه آکنده از جملاتی عوام فریبانه ای است که در راستای جلب رضایت عموم در قالب یک توافقنامه تدوین شده اند .

 برآورد ما

توافقنامه میان دو سازمان سیاسی کومله و حزب دمکرات ایران با نیت باز کردن پای بیگانگان به ایران بسته شده است . اینکه در بالای این توافقنامه تاریخ میلادی ذکر شده است ، بی دلیل نیست . روز ۲۴ آگوست برابر با روز  « سوم شهریور » است . و سوم شهریور در حافظه ملت ایران  یادآور روزی سیاه و شوم است ؛ روزی که ارتش های آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سابق و انگلستان ، ایران را اشغال کردند . تاسیس دو دولت پوشالی قاضی محمد در کردستان و پیشه وری در آذربایجان ، یکی از  پیامدهای شوم این اشغال بود . امروز هم به یاری همان دولت­ها مهتدی و هجری توافق­نامه دیگری برای اشغال ایران امضا کردند  آیا این هم رویدادی اتفاقی است که در روز هفتم مهر ماه ۱۳۹۱ ، نتانیاهو در تریبون سازمان ملل متحد، ایران را تهدید می کند و در همان روز  ،نام سازمان مجاهدین خلق  با حمایت کنگره آمریکا از فهرست سیاه سازمان های تروریستی خارج می شود ؟

در سراسر این توافقنامه آنچه در پشت واژه­های « دموکراسی » و « احقاق حقوق » و مانند آن پنهان شده است ،آتش و خون و  بوی باروت  است .

هیچگونه همداستانی در میان ده ها سازمان و حزب و گروه سیاسی و نظامی ( پاره ای بر روی کاغذ و پاره ای حزب تک نفره یا چندنفره ) که در کردستان ایران فعالند، وجود ندارد و هیچ کدام از این تشکل ها مورد تایید یکدیگر نیستند . انشعاب های پی در پی این سازمان ها این پراکندگی آرا و آرمان ها را نشان می دهدهمانطور که مصطفی هجری در مصاحبه ای با نشریه « روداو» گفته است :« همکاری حزب دمکرات کردستان ایران( حدکا) و کومله یک همکاری صرفا سیاسی است ، نه نظامی»

آنچه گروه های سیاسی کردستان به دنبال آن هستند ، سلاح  وچیرگی سیاسی  بر کردستان است و نمی توان باور داشت که اینان به سود یکدیگر از صحنه خارج شوند .در فردای ورود این گروه ها به خاک ایران ،دو جنگ بزرگ پیش روی مردم کردستان قرار خواهد گرفت :نخست ، جنگ این احزاب و سازمان ها با یکدیگر ، به دلیل درگیری ایدئولوژی  با یکدیگر و  تصاحب قدرت ؛دوم، جنگ این احزاب و سازمان ها با دولت ایران ، برای پیشبرد« پروژه تجزیه کشور» زیر پوشش طرح فدرالیسم.

اینکه در گرماگرم تهدیدهای گوناگون ایران از سوی غرب ، چنین توافقی شکل می گیرد ، بی دلیل نیست . اگر حلقه های دیگر این زنجیره را ، همچون تحریم ایران و محاصره اقتصادی آن به نیت بحران آفرینی در ایران ، تعزیه گردانی نتانیاهو در سازمان ملل متحد ، و خارج شدن نام سازمان تروریستی مجاهدین خلق از فهرست سازمان های تروریستی جهان را هم در نظر بیاوریم ، آنگاه به ارتباط شوم این آقایان با هم پی خواهیم برد .

سیاست هایی همچون « اتحاد تجزیه طلبان » که انگیزه اساسی آن « چیرگی جویی » و یک کاسه کردن قدرت سیاسی است ،و سکوت ایرانیان در برابر آنان ، تنها به دستیابی ماجراجویانی به قدرت سیاسی خواهد انجامید که جز آوارگی و مرگ برای ایرانیان کرد و غیرکرد چیزی به ارمغان نخواهند آورد .

(پیمان حریقی - بوکان - ۱۷ مهر ۱۳۹۱ خورشیدی)(بااندکی دخل وتصرف)



+ نوشته شده در 5 / 9 / 1391برچسب:منصور حکمت,تکروی حزبی,سوم شهریور,پروژه تجزیه کشور, ساعت توسط دابراو |

منوی اصلی

دسته بندی خبر ها

درباره ی ما


ده نگێکی جیاواز له ناو حیزبی دێموکرات صدایی متفاوت از درون حزب دمکرات

آرشیو

نویسندگان

پیوند های وبلاگ

لینک های روزانه

امکانات

آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 50
بازدید دیروز : 13
بازدید هفته : 88
بازدید ماه : 247
بازدید کل : 219333
تعداد مطالب : 226
تعداد نظرات : 156
تعداد آنلاین : 1


خدمات وبلاگ نویسان
قالب وبلاگ - یاس تم

صفحه قبل 1 ... 8 9 10 11 12 ... 23 صفحه بعد

کلیه ی حقوق مادی و معنوی وبلاگ tarikere محفوظ می باشد.
قالب وبلاگ - بازی آنلاین - طراحی سایت

بازی آنلاین

بازی آنلاین

عکس

طراحی سایت

ابزار وبلاگ

قالب وبلاگ

موسیقی بی کلام

دانلود اندروید

گرافیک - ابزار طراحی

برترین مطالب